عوامل درونی تأثیرگذار بر شاخص سنجش سلامت یا نسبت کفایت سرمایه در شبکه بانکی کشور

شاخص نسبت کفایت سرمایه از محرک­های مهم در فرآیند سودآوری مؤسسات مالی و بانک‏ها محسوب می­شود. از این رو تحقیق حاضر به بررسی عواملی می‌پردازد که در تعیین شاخص سنجش سلامت بانک یا نسبت کفایت سرمایه­ بانک­ها مؤثر است. بدین منظور با استفاه از سیستم نمونه گیری تصادفی ساده تعداد چهارده بانک دولتی و غیردولتی طی بازه زمانی پنج ساله 1385 تا 1389 به‌عنوان نمونه­ آماری تحقیق از بین شبکه بانکی کشور انتخاب گردید. در این پژوهش شاخص سنجش سلامت مالی بانک یا نسبت کفایت سرمایه به‌عنوان متغیر وابسته و متغیرهای اندازه بانک یا لگاریتم حجم دارایی‌های درآمدزا و عملیاتی، سهم تسهیلات اعطایی به بخش‌های مختلف اقتصادی، کشاورزی، بازرگانی، صنعت، خدمات و صادرات در چارچوب عقود اسلامی با بازدهی ثابت (عقود مبادله‌یی) و عقود با بازدهی احتمالی (عقود مشارکتی) ازکل دارایی‌های عملیاتی و درآمدزا، اندوخته‌ زیان تسهیلات اعطایی، نرخ بازده حقوق صاحبان سهام و سهم تأمین مالی از محل سپرده‌های مدت‌دار در ساختار سرمایه بانک یا نسبت اهرم مالی به‌عنوان متغیر مستقل درون سازمانی در قالب پنج گزاره پژوهشی مختلف در الگوی رگرسیونی چندگانه مبتنی بر داده‌های پانلی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از آزمون فرضیه‌ها نشان داد که متغیرهای اندازه بانک، سهم تسهیلات اعطایی به بخش‌های مختلف ازکل دارایی‌های عملیاتی و درآمدزا، نرخ بازده ارزش ویژه، اندوخته­ زیان تسهیلات اعطایی و سهم تأمین مالی از محل سپرده‌های مدت‌دار در ساختار سرمایه بانک یا نسبت اهرم مالی، رابطه‌ منفی و معنی‌داری با نسبت کفایت سرمایه دارند.